„Musisz żyć dla drugiego człowieka,
jeśli chcesz żyć z pożytkiem dla siebie"

Seneka

Pedagog szkolny: Katarzyna Mielewczyk

  • Poniedziałek
  • Wtorek
  • Środa
  • Czwartek
  • Piątek

Miła uczennico!
Miły uczniu!

Jestem Twoim szkolnym pedagogiem. Jeśli chcesz porozmawiać o ważnych dla Ciebie sprawach, potrzebujesz pomocy lub wsparcia - przyjdź do mojego gabinetu.

Zapraszam każdego, kto:

  • chce, by go najzwyczajniej wysłuchać;
  • czuje, że inni Go nie rozumieją, jest samotny;
  • ma kłopoty rodzinne, znajduje się w trudnej sytuacji;
  • ma problemy z uzyskaniem lepszych ocen;
  • chce podzielić się swoją radością, sukcesem;
  • zauważył, ż łamane są w szkole prawa ucznia;
  • chciałby pomóc innym, a nie wie, w jaki sposób;
  • ma ciekawe pomysły i chce się nimi podzielić;
  • chce nauczyć się lepszej organizacji nauki własnej, bezpiecznego rozwiązywania sporów i konfliktów, czy radzenia sobie w trudnych sytuacjach.

Szanowny rodzicu!

Zwróć się do pedagoga szkolnego gdy:

  • masz pytania dotyczące wyników w nauce dziecka i jego funkcjonowania w szkole;
  • szukasz pomocy;
  • niepokoi Cię zachowanie dziecka;
  • chcesz porozmawiać o dziecku i Twoich z nim relacjach;
  • potrzebujesz wsparcia w procesie wychowania;
  • masz trudną sytuację rodzinną.

Adaptacja uczniów klas czwartych do nowego środowiska szkolnego

Początek klasy IV szkoły podstawowej to czas niezwykle trudny dla uczniów, jak i dla Państwa. Wasze dzieci rozpoczynają kolejny etap nauczania i muszą przystosować się do nowych warunków nauki, nowych nauczycieli i ich wymagań. Nauczanie na każdym z etapów edukacyjnych wiąże się z fazami rozwojowymi dziecka - z etapami w jego rozwoju psychicznym, osobowym i intelektualnym.

Drugi etap edukacyjny przypada na klasy IV - VIII, tj. wiek 10 - 14 lat. Jest to początek wyrastania z dziecięctwa ku młodzieńczości, czas intensywnych przemian we wszystkich sferach osobowości, zwłaszcza w sferze moralnej, intelektualnej, uczuciowej.

Najwięcej uwagi w tym okresie psychologowie poświęcają na rozwój młodego człowieka w zakresie przystosowania go do życia w społeczności. Rozwój społeczny dziecka wymaga w tym okresie zaistnienia i współdziałania w grupie rówieśniczej - jest to okres "chęci posiadania przyjaciela". Dla porównania I etap kształcenia to okres dziecięcego egoizmu. Celowe jest, aby grupa rówieśnicza nie pozostawała poza kontrolą dorosłych.

Wiadomo, że każda, jakakolwiek zmiana jest momentem trudnym i wywołującym niepokój. To my, rodzice i nauczyciele powinniśmy pomóc dziecku odnaleźć się w tej nowej rzeczywistości.

Jak pomóc czwartoklasiście? Rodzice powinni:

  • dopilnować, by rano zjadło śniadanie,
  • zapewnić miejsce do odrabiania lekcji oraz bezwzględny spokój,
  • nie zapominajmy też, że dziecko powinno mieć czas na zabawę i odpoczynek,
  • pozwólmy dziecku oswoić się z nową sytuacją, dopiero później proponujmy zajęcia dodatkowe,
  • poinformować wychowawcę o szczególnych zaleceniach wobec dziecka (np. ze względu na stan zdrowia, specyficzna sytuacja rodziny),
  • śledzić postępy dzieci (pomagać, ale nie odrabiać zadań; często kontaktować się z wychowawcą, nauczycielami poszczególnych przedmiotów),
  • chwalić, zachęcać, nagradzać dziecko - to motywuje do dalszej pracy.

Troska o powodzenie dziecka w nauce, zapobieganie niepowodzeniom szkolnym wymaga od nas znacznego wysiłku i pracy. Jest to jednak wkład, który zaprocentuje na sukces szkolny, a także na przyszłe osiągnięcia już w samodzielnym życiu.

Podsumowując całą wypowiedź, zwracam się do państwa z prośbą:

  • akceptujcie swoje dziecko takim jakie ono jest,
  • obserwujcie swoje dziecko - dowiecie się czy ma problemy, kłopoty,
  • wykazujcie zainteresowanie, nie bądźcie obojętni,
  • nauczcie dzieci radzić sobie ze stresem (uświadomcie im, że stres jest częścią życia, że nie zawsze będą się w stanie od niego uwolnić, że nie zawsze rodzice będą pod ręką),
  • wasze dziecko powinno liczyć na pomoc rodziców.

Wszelkie działania mają szansę powodzenia jedynie wtedy, gdy będą stosowane przy współpracy szkoły i domu rodzinnego ucznia.

Bezpieczny Internet – informacje dla rodziców

Większość dzieci ma w domu komputer, wiele ma w kieszeni komórkę. Wszystkie mają dostęp do Internetu: w domu, w szkole, u kolegi. Dzięki sieci mają dostęp do informacji, mogą rozmawiać i grać z innymi, siedząc przed monitorem komputera. Ale Internet to także zagrożenia, które będą tym mniej szkodliwe, im lepiej zostaną poznane przez rodziców. A oto dobre rady dla rodziców:

  • rozmawiaj ze swoim dzieckiem,
  • nie karz dziecka za błędy, o których Ci mówi,
  • porozumiewaj się z rodzicami kolegów i koleżanek Twojego dziecka,
  • naucz swoje dziecko, że może zawsze powiedzieć ci o swoich kłopotach,
  • wychowuj do sieci,
  • ucz swoje dziecko zasad bezpieczeństwa,
  • surfuj po sieci ze swoim dzieckiem,
  • poznawaj sieć ze swoim dzieckiem, baw się nią,
  • nie bój się przyznawać do niewiedzy,
  • pokazuj dziecku wartościowe miejsca w sieci,
  • ustal z dzieckiem zasady korzystania z Internetu,
  • ustaw komputer we wspólnej części mieszkania,
  • wspomagaj się programami filtrującymi,
  • sprawdzaj klasyfikację gier komputerowych i video w systemie pegi,
  • zawiadamiaj policję o przestępstwach, a administratorów o niewłaściwych zachowaniach w sieci,
  • jeśli Twoje dziecko padło ofiarą przestępstwa przez Internet, niczego nie kasuj z komputera.

Przeciwdziałanie agresji i przemocy w szkole

Sytuacja wychowawcza w szkole pokazuje na pewne powtarzające się problemy wychowawcze, z którymi mamy do czynienia na co dzień: brak zainteresowania nauką, brak dyscypliny na lekcjach, bezradność rodziców wobec swoich dzieci, szczególnie wśród uczniów sprawiających kłopoty wychowawcze. Jest to problem mniejszości, ale problem bardzo istotny.

Wzrost zachowań agresywnych na terenie szkoły potwierdzają codzienne obserwacje nauczycieli, jak również rodziców. Najczęściej spotykamy się z agresją fizyczną: kopaniem, biciem, pobiciem się, pluciem, popychaniem, zabieraniem przedmiotów, niszczeniem własności innych uczniów. Inną formą jest agresja psychiczna - dokuczanie, przezywanie, wyśmiewanie, obrażanie, rozpowszechnianie plotek, wykluczanie z grupy.

Stawiamy sobie pytanie, dlaczego uczniowie zachowują się agresywnie? Dlaczego niektórzy uczniowie częściej niż inni zachowują się agresywnie? Przyczyn tego zjawiska doszukujemy się w kilku obszarach:

1. Czynniki biologiczne.

Dziecko o "gorącym" temperamencie jest bardziej narażone na wytworzenie u siebie wzorców agresywnych zachowań.

2. Wielu przyczyn agresji naszych dzieci upatruje się w jego pierwszym środowisku wychowawczym jakim jest rodzina.

  • brak ciepła i zaangażowania w sprawy dziecka ze strony rodziców,
  • brak bliskiego kontaktu z dzieckiem - nadmierny dystans uczuciowy, chłód, wpływa na to, że dziecko jest wrogo nastawione na otoczenie,
  • agresywne zachowania rodziców wobec dzieci.

Agresja jest zachowaniem, którego można nauczyć się poprzez obserwację lub bycie obiektem takich zachowań. Dzieci, które są traktowane agresywnie przez swoich rodziców podobnie zachowują się wobec swoich rówieśników (szczególnie słabszych).

3. Wpływ grupy rówieśniczej.

Grupa rówieśnicza jest dla dzieci ważnym obszarem odniesienia:

  • naśladowanie agresywnych zachowań tych osób, które są ważne i atrakcyjne w grupie,
  • zmniejszenie się osobistej odpowiedzialności za agresywne zachowania poprzez "rozłożenie" jej pomiędzy więcej osób, bo "wszyscy to robią",
  • zmniejszenie kontroli nad swoim zachowaniem pod wpływem grupy.

Sygnały, na które warto zwrócić uwagę - mogą one świadczyć o tym, iż dziecku dzieje się krzywda:

  • dziecko jest często wyśmiewane, ośmieszane, poniżane, zmuszane do wykonywania poleceń kolegów,
  • może szukać swoich rzeczy, które często są chowane, rozrzucane albo niszczone,
  • ma wyraźne ślady zadrapań, sińce, podarte i zniszczone ubranie,
  • często płacze i wygląda na osobę smutną, nieszczęśliwą,
  • jest izolowane, nie zapraszane do wspólnych działań,
  • traci zainteresowanie nauką, pogarszają się jego stopnie.

Profilaktyka uzależnień w szkole

Drogi Rodzicu! Postaraj się zbudować solidny fundament jakim jest rodzina. Tylko bliski kontakt z dzieckiem uchroni je od problemu uzależnienia.

Pamiętaj, że uzależnienie może dotyczyć różnych dziedzin życia. Młody człowiek może uzależnić się od:

  • papierosów,
  • alkoholu,
  • narkotyków,
  • korzystania z komputera, Internetu i gier komputerowych,
  • używania telefonu,
  • jedzenia – konsekwencją może stać się bulimia lub anoreksja,
  • hazardu,
  • dopalaczy,
  • dbałości o wygląd, co w konsekwencji może doprowadzić do zażywania sterydów lub leków pobudzających trawienie,
  • zakupów,
  • oglądania telewizji.

Rodzaje uzależnień:

  • Fizyczne – objawia się silną potrzebą stałego zażywania jakiejś substancji, która hamuje lub osłabia pracę mózgu, zmienia świadomość. Zaprzestanie zażywania tej substancji powoduje wystąpienie zespołu abstynencyjnego.
  • Psychiczne – objawia się ciągłym myśleniem o zaspokojeniu jakiejś potrzeby, wykonania czynności, od której jest się uzależnionym – natręctwa myślowe. Najczęściej dotyczy uzależnienia od Internetu, telewizji, telefonu, jedzenia, gier komputerowych, hazardu, dbałości o wygląd.
  • Społeczne – występuje w sytuacji, gdy osoba przynależy do grupy społecznej i pod jej wpływem podejmuje różne ryzykowne zachowania. Uzależnienie od tej grupy jest tak silne, że jej członek nie liczy się z konsekwencjami swojego zachowania. Moc tego uzależnienia jest silna, gdyż człowiek pozostaje pod wpływem grupy oraz jakiegoś środka lub substancji.

Jak rozpoznać uzależnienie, czyli symptomy, na które należy zwrócić uwagę:

  • ospałość, otępienie, apatia, przygnębienie,
  • nadmierne pobudzenie,
  • agresja,
  • nienaturalna pewność siebie,
  • zaburzenia snu,
  • na przemian występujące pobudzenie i zmęczenie,
  • wypowiedzi i zachowania nie mające związku z realną sytuacją, nieadekwatne do sytuacji,
  • nadmierna gadatliwość,
  • znaczne zwężenie źrenic w jasnym otoczeniu,
  • szkliste oczy,
  • przekrwione białka,
  • brak zainteresowania nauką – niższe wyniki,
  • wagary,
  • nawiązanie nowych znajomości, zmiana dotychczasowej grupy rówieśniczej,
  • zmiana stylu ubierania się, zachowania, słownictwa,
  • kłamstwa,
  • obniżenie aktywności, rezygnacja z dotychczasowych form spędzania czasu wolnego na rzecz nowych,
  • posiadanie dziwnych przedmiotów.

Jeśli zauważysz w zachowaniu Twojego dziecka coś, co Cię zaniepokoi, skontaktuj się z instytucjami świadczącymi pomoc w tym zakresie bądź zgłoś się do pedagoga szkolnego!

  • wykazujcie zainteresowanie, nie bądźcie obojętni,
  • nauczcie dzieci radzić sobie ze stresem (uświadomcie im, że stres jest częścią życia, że nie zawsze będą się w stanie od niego uwolnić, że nie zawsze rodzice będą pod ręką),
  • wasze dziecko powinno liczyć na pomoc rodziców.

Wszelkie działania mają szansę powodzenia jedynie wtedy, gdy będą stosowane przy współpracy szkoły i domu rodzinnego ucznia.